Szkoła Podstawowa w Marszowicach powstała w 1907 roku, jako Publiczna Jednoklasowa Szkoła Ludowa, na mocy orzeczenia z dnia 15.12.1906 roku c.k. Rady Szkolnej Krajowej. Wydzieliło ono gminę Marszowice ze związku szkolnego w Niegowici. Pierwszym kierownikiem była  Eugenia Kaszubowa, wcześniej przez miesiąc funkcję tę pełnił Wojciech Przybyś. W końcu sierpnia 1907 roku zapisało się do szkoły 51 dziewcząt i 56 chłopców. Początkowo nauka odbywała się w 2 wynajętych salach w domu Andrzeja Długosza. Od samego początku czyniono starania o budowę budynku szkolnego. Zakupiono 570 sążni gruntu dworskiego należącego do Zdzisława Włodka. Za czasów kierownika Jana Klimka (1908-1922) rozpoczęto budowę, o której w kronice szkolnej pisał: „Na powyżej wymienionej parceli stanęła szkoła o 2 salach i mieszkanie nauczyciela, składające się z dwóch pokoi  i kuchni... Budowę rozpoczęto 15 czerwca 1910r. A z początkiem lipca poświęcił kamień węgielny Wieleb. Ks. Prob. Stanisław Pilchowski... a na wiosnę 1911 wykończono tak, że w sierpniu odbył się odbiór szkoły - a od 1 września 1911 już dziatwa uczyła się w nowym budynku...”. Inwestycję sfinansowano ze środków Gminy Marszowice, dworu i Rady Szkolnej Krajowej. W 1913 roku szkołę  przekształcono na dwuklasową. Od 1910 roku pracował w niej  drugi nauczyciel – żona kierownika Walerja Klimkowa. W czasie trwania I wojny światowej nauka została przerwana w okresie 12.11.1914 – 01.06.1915 roku na skutek działań wojennych. Konieczny wtedy był remont budynku, bowiem został zniszczony. Wybudowano ogrodzenie szkoły. W latach 1925-1933, kiedy placówką kierował Mieczysław Iwanicki, uczniowie wyjechali  na pierwszą w historii szkoły wycieczkę do Kopalni Soli w Wieliczce w 1926 roku.  W 1928 roku założono bibliotekę szkolną. Wtedy też zainstalowany został: „...aparat odbiorczy detektorowy ku memu zupełnemu zadowoleniu, a uciesze dziatwy szkolnej, która pojedynczo przychodzi słuchać koncertów i wykładów...”.  Odbiornik radiowy był na owe czasy wielką atrakcją i wspaniałą pomocą dydaktyczną dla uczniów i skutecznie „przyciągał” ich do szkoły.  Od 1934 zgodnie z zapisem w kronice „...wprowadzono zasadniczą zmianę w organizacji 2 klasowych szkół. Utworzono 4 oddziały, każdy oddzielnie z nauką głośną...”. W czasie II wojny światowej, w czerwcu 1941 roku, kiedy kierownikiem była Stanisława Zacharska (1941-1946),  budynek szkoły został zajęty przez armię niemiecką idącą  na front wschodni. Nauka odbywała się wtedy w stodole Jana Samka. Podobnie w 1944, kiedy to dzieci uczyły się na wolnym powietrzu i stodole Andrzeja  Turakiewicza,  potem w kuchni mieszkania pani Zacharskiej. Tak opisuje ona zakończenie działań wojennych: „20 stycznia... wieczorem rozpoczęła się wielka strzelanina. Sowieci zbliżali się od strony Łapanowa. Rozgniewani Niemcy podpalali domy i stodoły.. w niedzielę 21 stycznia wielka strzelanina trwała 6 godzin. Spłonęło kilka budynków od pocisków o godzinie dwunastej zjawiły się patrole sowieckie”. Nauka w budynku szkoły rozpoczęła się w lutym 1945 r. po wykonaniu niezbędnych remontów. Dzieci, ze względu na brak drugiego nauczyciela  uczyły się wtedy w pięciu klasach, do VI i VII uczęszczały do Niegowici. W latach 1948-49 uczniów naszej szkoły uczył religii ksiądz Karol Wojtyła – papież Jan Paweł II.  W 1950 młodzież po raz pierwszy ukończyła klasę VII. W roku 1950 kierownikiem szkoły mianowano Annę Bartosik, która tak opisuje szkołę: „Szkoła tut. jest 7dmioklasową o 3ch siłach nauczycielskich... nauka odbywa się w 3ch salach - 2 w budynku własnym,  1 w wynajętym  budynku gromadzkim...”. W 1954 kierownikiem, a później dyrektorem został Adam Hadowski. Funkcję tę sprawował do 1982 roku, z roczną przerwą na urlop, wówczas p.o. kierownika była Weronika Komońska. Przez te lata pracowała też Jego żona Helena. W tym czasie w 1967 roku szkołę po raz pierwszy ukończyła klasa VIII.  Pan Hadowski przyczynił się do rozwoju szkoły. Widząc trudności lokalowe, od początku dostrzegał potrzebę budowy nowego budynku:  „13.I.1963 roku na zebraniu wiejskim  został powołany Komitet Budowy Szkoły, w skład którego weszli: Samek Władysław, Bartosik Józef, Miąsko Mieczysław, Turakiewicz Andrzej, Radomski Jan, Dziedzic Stanisław, Subtelny Stanisław, Wójtowicz Jan, Sala Bronisław, Samek Stanisław, Tuleja Józef, Hadowski Adam. Równocześnie podjęto uchwałę o sprzedaży 5,5 ha gruntu stanowiącego majątek wiejski, położonego nad rzeką Rabą z przeznaczeniem dochodu na rzecz budowy szkoły”. Inwestycję  zaplanowano prowadzić systemem gospodarczym w czynie społecznym. Mieszkańcy opodatkowali się dobrowolnie po 100 zł. z każdego hektara, przeznaczono na ten cel dochody ze żwirowni. Przez kolejne lata trwały przygotowania – wybór lokalizacji, zakup planu, gromadzenie środków finansowych i  materiałów budowlanych. Widoczny był zapał i zaangażowanie społeczności Marszowic. Budowę rozpoczęto w 1970, a zakończono w 1973 roku. W czasie uroczystości otwarcia szkoła otrzymała  imię Armii Czerwonej, które nosiła do 1990 roku. Od 1976-1981 roku placówka stała się sześcioklasową filią Zbiorczej Szkoły Gminnej w Gdowie. Po przejściu na emeryturę Państwo Hadowscy zamieszkali w Brzeźnicy k. Bochni. Ci bardzo zasłużeni dla społeczności Marszowic nauczyciele zmarli w 1992 roku.  W czasie kiedy funkcję dyrektora pełnił nieżyjący już Józef Wojdak (1982-1988), przeprowadzono remont dachu, okien i drzwi. Wybudowano też plac zabaw dla dzieci.   W  latach  1988 – 1991  Bogusław  Lis  był  dyrektorem szkoły. Potem w okresie 1991-1997 funkcję tę pełniła Bożena Lis, wówczas wykonano lastriko na korytarzach, wymieniono część okien. W 1997 roku dyrektorem szkoły został Grzegorz Dziedzic. W związku z reformą systemu edukacji w Polsce w 1999 r. Szkoła Podstawowa w Marszowicach stała się sześcioklasową z oddziałem przedszkolnym. A od 2018 r. szkoła stała się ośmioklasową z oddziałem przedszkolnym. W ostatnich dziesięciu latach w budynku szkolnym wykonano szereg prac remontowych. Wymienione zostały wszystkie okna i drzwi, wykładziny w salach lekcyjnych. Przeprowadzono remonty: sanitariatów, instalacji wodno – kanalizacyjnej, kuchni, biblioteki, ogrodzenia, placu przyszkolnego i dachu.

     Dzięki bardzo dobrej współpracy ze środowiskiem lokalnym, przy wsparciu władz samorządowych Gminy Gdów oraz dzięki pozyskanym z zewnątrz środkom finansowym, stworzone zostały dobre warunki, sprzyjające harmonijnemu rozwojowi uczniów, z uwzględnieniem ich indywidualnych potrzeb i możliwości. Osiągają oni  wysokie wyniki w sprawdzianach po klasie ósmej. Mają możliwość rozwijania swoich zainteresowań i zdolności  w ramach działających kół zainteresowań – artystycznych i wiedzy. Prezentują swój dorobek i osiągają  sukcesy w konkursach, przeglądach, zawodach sportowych. Biorą czynny udział w imprezach i uroczystościach na terenie gminy. Możemy poszczycić się bardzo aktywnie i prężnie działającym 2 Szczepem "Nadrabiiańskim" ZHP im. Szarych Szeregów, w skład którego wchodzą Drużyny Harcerskie i Gromada Zuchowa. Harcerze kontynuują sięgające początków XX w. tradycje, o których w kronice kier. Klimek pisał: „Od 1.IX.921. udzielał nauki religji ks. Marjan Luzar, ten zasłużył się w tej gminie drużyną harcerską z uczniów oddziału III,  IV i nauki dopełniającej”. Dzięki temu nasza szkoła tętni życiem przez cały czas, również w dni wolne od zajęć szkolnych. Wszyscy nauczyciele starają się w swojej pracy realizować główny cel pracy - wychowanie dziecka aktywnego, kulturalnego i komunikatywnego, myślącego twórczo, umiejącego obiektywnie oceniać siebie, innych oraz zaistniałe zdarzenia. Potrafiącego znaleźć się w różnych sytuacjach. W swoich działaniach  zawsze możemy liczyć na wsparcie i inicjatywę rodziców. Marzeniem dzieci oraz tych ludzi, którym dobro szkoły leży na sercu jest rozbudowa budynku o szatnię, 2 sale lekcyjne oraz salę gimnastyczną. Pierwszy krok został postawiony – inwestycja znalazła się w Programie Rozwoju Gminy Gdów. Mieszkańcy Marszowic na ten cel przeznaczyli środki finansowe, za które zakupiono plan. Teraz z niecierpliwością i nadzieją oczekiwać będziemy  jego realizacji. Rozbudowa ta pozwoli na jeszcze lepszy rozwój naszej szkoły.

     W dniu 10 maja  2007 roku odbyły się uroczystości związane z nadaniem szkole imienia Orła Białego, poświęceniem i przekazaniem ufundowanego przez Rodziców sztandaru oraz z okazji stulecia  jej istnienia.  Nauczyciele, pracownicy szkoły i uczniowie ufundowali tablicę upamiętniającą te wydarzenia.